Over kunstschilder Jaap Majoor is een prachtig boekje verschenen, waarin ook de drie Larense kerken op een uitvouwblad zijn afgebeeld. U kunt het boekje bij Jaap bestellen.
Jan Kees van de Werk aan het woord over Jaap Majoor:
Bij het betreden van kerken en kathedralen stap je in de vergeten stilte van het moment. De stilte gedragen door zwijgzame zuilen. Het ondragelijk gewichtloze ondersteund, richt de gedachte zich naar boven in licht gedragen evenwicht.
Stilte gefilterd door koepels, roosvensters en boogramen. Een gebed van steen, kleur en pilaren van licht. Verstilde contemplatie. Een windluwe binnenwereld temidden van, maar verheven boven, de stormachtige buitenwereld. Geconcentreerde aandacht. De diepte opgedolven en in de ruimte opgenomen. Gedachten rusten uit in de creatie van het heden. Het witten van je innerlijk behang. De herschepping van en door de bezoeker. Op visite bij jezelf.
De lichtval van het ogenblik bepaalt de sluitertijd van het leven en het diafragma van de dood. En altijd leidt het licht de blik naar boven en naar binnen. De tijd bevroren en ontdooiend in het nu, vloeit het heden langzaam door de ramen. De eeuwigheid van het uur.
Zon breekt en heelt de kleuren van glas in lood gevat en veegt vlekken blauw, rood en groen op vloer en muur. Vreedzaam blauw, vlammend rood en vrolijk groen. Kwetsbare kleurenpracht in schaduwval.
Hoe nu deze visuele ervaring, deze innerlijke reis te verbeelden? Het woord schiet al gauw zijn doel voorbij.
Jaap Majoor laat de verf spreken. Verdieping op het platte vlak. Met het palet in de hand van ongeboren dromen, penseelt en kwast hij pasteus laag op laag. Pigment van pijn en vreugde. Vanuit de strakke lijn baart hij vormen los, plamuurt hij paradijs en hel. Beweging, adem, ritme, hartslag, eb en vloed binnen het bloed.
Mythologische en bijbelse gestalten ademen het leven en kijken over de rand van het bestaan. In eindeloos verlangen naar het licht. De hemel huift zich over mens, veld en dier.
Visioenen in verf op het doek gezet, uitgesmeerd, weggehaald, weer nat aangebracht, opgedroogd, opnieuw gedroomd, nog een keer bevochten en bezongen. En schildert hij het woord voorbij. De getijden van het leven komen tot rust binnen de lijst van het schilderij.
Jan Kees van de Werk
Eerder schreef Jan Kees van de Werk “Het woord voorbij geschilderd”